Maria Montessori była kobieta wyjątkową. Urodziła się  31 sierpnia 1870 r. we Włoszech. Szkoła tradycyjna była dla niej czasem bezruchu oraz tłamszenia aktywności uczniów. Skończyła szkołę techniczno-przyrodniczą, a później już była pewna, że zostanie lekarzem. Jednak w tamtych czasach był to zawód zarezerwowany dla mężczyzn i jej podanie zostało odrzucone. Podjęła więc studia przyrodnicze i matematyczne, po ukończeniu których uzyskała świadectwo uprawniające ją do rozpoczęcia studiów medycznych. Jednak aby uzyskać zgodę na ich rozpoczęcie, zwróciła się o protekcję do papieża Leona XIII, który zgodził się poprzeć jej starania. Jako pierwsza kobieta na medycynie wzbudzała wiele kontrowersji, była przedmiotem kpin i żartów. W 1896 roku ukończyła studia z wynikiem bardzo dobrym, uzyskując doktorat z psychiatrii i stając się pierwszą we Włoszech kobietą – lekarzem. Rok później podjęła pracę w Klinice Psychiatrycznej Uniwersytetu Rzymskiego, gdzie zwróciła szczególna uwagę na dzieci upośledzone umysłowo, przebywające w zamkniętych pomieszczeniach, gdzie próbując się czymś zająć bawiły się resztkami niedojedzonego chleba. To właśnie to zachowanie nasunęło jej myśl że, dzieci posiadają wewnętrzną siłę stymulującą je do rozwoju, do której ujawnienia wystarczy stworzyć odpowiednie warunki. Wkrótce się okazało, że nauczane przez nią dzieci upośledzone umysłowo osiągnęły niejednokrotnie lepsze wyniki niż dzieci normalne.

“Sądziłam, że gdyby kiedykolwiek wychowanie specjalne, które tak cudownie rozwinęło upośledzonych, zostało zastosowane do dzieci normalnych, cud zniknąłby, a przepaść dzieląca ludzi niepełnosprawnych od normalnych nigdy nie byłaby wypełniona. Kiedy wszyscy podziwiali moich idiotów, rozmyślałam nad przyczynami, które mogły zatrzymać zdolnych uczniów szkół miejskich na tak niskim poziomie”

Kilka lat później podczas reform we Włoszech powstały “ Instituto Romano die Beni Stabili”, ich zadaniem było zajęcie się dziećmi rodzin robotniczych, które pozostawały bez opieki. W instytucjach tych zamierzano zatrudnić nauczycieli, lekarzy, a nad całością miał czuwać odpowiednio przygotowany kierownik. I to właśnie takie stanowisko powierzono Marii Montessori, która je chętnie przyjęła. Montessori nazwała ta instytucję Casa dei Bambini – Dom Dziecięcy. Pierwsze takie przedszkole zostało otwarte w 1907 roku. Już dwa lata później wydała książkę “Domy Dziecięce. Metoda pedagogiki naukowej stosowana w wychowaniu najmłodszych dzieci”. Idee Marii Montessori rozpowszechniły się po całym świecie, wśród pedagogów znane jest słynne zdanie, stanowiące zasadę wychowania metodą Montessori “ Pomóż mi zrobić to samemu”.

Montessori była wyróżniona tytułami Doktora Honoris Causa, otrzymała Krzyż Legii Honorowej na Uniwersytecie w Sorbonie, była tez nominowana do Pokojowej Nagrody Nobla. Zmarła 6 maja 1952 r. w Holandii.